"Yolda Olmak": Varış Heyecanı ve Dönüş Bitkinliği

Sürekli olarak yürüyor, büyüyor, öğreniyor, gelişiyor ve değişiyoruz. Tüm bu dönüşümler ise yolculuk esnasında başımıza geliyor. Yani yolda olduğumuz süre boyunca başka deneyimler kazanıyor ve belleğimizi genişletiyoruz. Çünkü yaşamın kendisi biz canlılara bunu yani devamlı olarak yolda olma halini sunuyor. Öte yandan önünde sonunda nereye varacağımızı biliyoruz yani ölüm denen kaçınılmaz sondan haberimiz var. Ancak pek çok kişi ölümü heyecanla beklemez ya da heyecan uyandıran bir varış noktası olarak düşünmez. Buna rağmen kişi, yaşamı ve yaşamayı seviyor olabilir. Bunun temel nedenini yolda olmanın verdiği his ile ilişkilendirmek pek de yanlış olmayacaktır. Çünkü yol üzerinde neye rastlayacağımızı ve ne ile karşılaşacağımızı bilmiyoruz. Her ne kadar planlı davransak ya da kontrolcü yaklaşsak dahi olacakları tamamen yönlendirme gibi bir güce sahip değiliz. Zaten asıl heyecan veren şeyin de bundan kaynaklandığını söylemek mümkün.

Dolayısıyla da ne amaçla çıkılırsa çıkılsın seyahat merkezli yolculuklarımız, yaşam yolculuğumuz içindeki deneyimlerimiz ve edinimlerimizin birer yansımasıdır diyebiliriz. Elbette çok daha minik bir süre zarfını kapsar ancak aksiyonlarımız çok temelde tamamen başka değildir. Çünkü neticede her anımız hayat dediğimiz yolculuk içinde geçiyor. Durmadan yürüyoruz. Fakat burada yürüdüğümüz yer uzayıp kısalan yollar ile değil ömür dediğimiz zamansal skala içinde varlık buluyor. Aslında bu durum son derece soyut ancak bir o kadar da somut bir yolculuk olarak ifade edilebilir. Ne olursa olsun yürümeye çabalamak ise asıl mesele...