Tapınak Şövalyeleri Neden Yok Oldu?

Tıpkı Rodos Şövalyelerinin hasta ve yoksul hacıların sorumluluğunu üstlenmesi gibi Tapınak Şövalyeleri de yolcuların güvenliğiyle ilgili sorumluluk almak üzere Hugues De Payens önderliğinde 1118’de bir araya geldi. Aynı zamanda dini bir örgütlenme olan bu grup, Kudüs’ün kaybedilmesi sonrası merkezini tekraren taşımak zorunda kaldı. 1129 yılında Katolik Kilisesi tarafından onaylanmış bir tarikat halini alan bu yapılanma, 1139 yılında Papa II. Innocent tarafından güvence altına alınan bazı ayrıcalıklara sahip oldu. Bu ayrıcalıklar mülk edinme konusunda daha özgür hareket etmelerini sağlıyor ve Papa dışında hiçbir otoriteye karşı sorumlu olmama hakkı tanıyordu. Yolcuların sadece can güvenliğini değil mal güvenliğini de sağlamayı görev bilen tarikat, zamanla banka ve taşınabilir malların güvenliğini sağlayan bir sistem de kurmuş oldu. Üye sayısı hızla artan tarikat hem savaşlardaki başarıları hem de zenginliğiyle dönemin dikkat çeken güçlerinden biri haline geldi.

Müslümanların Haçlıların elindeki tüm bölgeleri geri alması sonrası Avrupa’ya dönmek zorunda kalan tarikat 1303 yılında Paris’e yerleşti. Bu karar Tapınak Şövalyelerinin sonunun başlangıcı oldu. Dönemin Fransa Kralı IV. Philip’le tarikat arasında kısa süre içinde sürtüşmeler başladı. Kralın, tarikata çekidüzen vermek için Papa üzerinden kurmaya çalıştığı baskı sonuçsuz kalınca bugün ibretle anlatılan hikâyenin fitili ateşlenmiş oldu.

Hem tarikatın maddi zenginlikleri hem de Torino Kefeni, Kutsal Kâse, Ahit Sandığı gibi kutsal emanetlerin tarikatın elinde olduğuna dair iddialar, dönemin tarikat lideri Jacques De Molay ve beraberindeki şövalyelerin sapkınlık suçlamasıyla tutuklanması emrini beraberinde getirdi. Bazı iddialar kralın doğrudan bu zenginliği elde etmek için, bazı iddialar da tarikata olan borçlarını ortadan kaldırmak için bu girişimi gerçekleştirdiğini dile getiriyor. Sonuçta IV. Philip’in isteği gerçekleşti; De Molay ve tarikat üyeleri, tarikatın bazı eski üyelerinin itiraf ettiği sapkınlıklar nedeniyle idama mahkûm edildiler. Bu itiraflar arasında İsa’yı reddetmek, haça tükürmek ve cinsel sapkınlıklar gibi dini bir örgütlenme için ağır suçlamalar mevcuttu. Bazı anlatılar itirafların işkence altında dile getirildiğini belirtiyor.

Bilinen tüm üyeler zaman içinde tutuklanarak kazığa bağlandı ve yakılarak idam edildi. Bu gerçekleşmeden hemen önce, Tapınak Şövalyelerinin ellerindeki kutsal emanetleri sakladığı ve örgütün yer altına indiği iddiaları nedeniyle, 1312 yılında Papa tarafından feshedilen, 1314’te De Molay’ın idam edilmesiyle de fiilen sona eren tarikatın hâlâ gizli bir örgüt olarak var olduğuna inananlar mevcut. Tarihte bazı dönemlerde kendilerini Tapınak Şövalyelerinin sembol ve öğretileriyle özdeşleştiren girişimler olsa da hiçbiri resmi olarak tanınmadı ve De Molay’ın önderliğindeki son şövalyelerin feci yöntemlerle idam edilmesi sonrası örgüt bir daha faaliyet göstermedi.