Özgürlük Savaşçısı Bir Kadın: Harriet Tubman

Daha 5-6 yaşlarında köle olarak satılmaya başladığından okula gidemeyen Tubman, okuma yazma bilmiyordu. Eğitimi annesinin İncil’den aktardığı parçaları dinlemekle sınırlıydı. Bunları dinlerken dahi kölelerin itaatkarlığıyla ilgili kısımları eleştiriyor, özgürlükle ilgili kısımlara dikkat kesiliyordu. Epilepsi hastalığı sırasında gördüğü halüsinasyonları da ilahi bir işaret sayıp özgürlüğü için savaş vermeye başladı. Önce kölelere verilmiş bazı hakların da ihlal edildiğini fark ederek yasal yollarla hakkını aradı. Annesinin ve babasının 45 yaşını geçtiği için kölelikten azat edilmesi gerektiğini bir avukatın desteğiyle ortaya çıkardı. Ancak aileler bu gerçeği dikkate almayınca Tubman özgürlük için daha büyük savaşlar vermesi gerektiğini anladı. 1844 yılına ulaştığımızda Tubman siyahi bir Amerikalı olan John Tubman’la evlenmişti. Böylece köleyken kullandığı ismi de değişmiş oldu. 

Tubman bu dönemde çocuk sahibi olmayı kesinlikle reddetti çünkü yasalara göre köle bir annenin çocuğu da köle olarak doğuyordu. 1849’daki Tubman hastalandı ve sahibi artık ondan yararlanamayacağını düşünerek Tubman’ı satmak istedi. İşte tam bu noktada Tubman özgürlüğü seçerek kaçmaya karar verdi. Tubman 27 yaşındayken tüm hayatını köle olarak geçirdiği Maryland’dan Philadelphia’ya kaçtı. 26 gün boyunca yaya olarak yürüyen Tubman köle avcılarından da saklanmayı başararak özgürlüğüne kavuştu. 1850'de çıkan "Kaçkın Köle Yasası" kölelikten kaçanlar için ağır cezalar verileceğini belirtiyordu. Artık Tubman da diğer kaçkınlarla birlikte tehlike altındaydı. Bu yasa ortamı iyice germiş, etnik kökeni farklı olan kişiler arasındaki tansiyonu yükseltmişti. 

Tüm bu karmaşanın içinde Tubman ailesini ve arkabalarını da özgürlüklerine ulaştırmaya çalışıyordu. Tubman bu amaç uğruna Atlantik kıyılarındaki en büyük şehir olan Baltimore'a gidip gelmeye başladı. Tubman’ın 13 kez tekrarladığı bu seyahatler sonunda işe yaradı ve kardeşleri Henry, Ben ve Robert'ın, eşlerinin ve çocuklarının da olduğu 70 köle özgürlüğüne kavuştu. Zamanla bu sayı arttı ve 300’lere kadar ulaştı. Tüm bu çabasıyla ünlenen Tubman’a Moses (Musa) lakabı takıldı. Tubman aynı zamanda kölelik yanlısı olan Güney’le savaşa giren Kuzeyliler için hemşire olarak çalıştı. Bu görevi sırasında birçok baskını da yöneterek daha fazla kölenin özgürlüğüne kavuşmasını sağladı. O dönemin gazetelerine dirayetli, savaşçı, vatanperver bir kadın olarak manşet oldu Tubman.

Tubman aynı zamanda Underground Railway (Gizli Demiryolu Örgütü) adını verdiği bir ekip kurmuştu. Çoğunluğu okuma yazma bilmeyen kölelerden oluşan bu ekipte gizli kodlarla iletişim kuruluyordu. Kurtarma çalışmalarında kullanılmak için çeşitli şarkılar kodlanarak kullanılıyorlardı. Tubman kölelerin kaçışı ve kurtuluşu için birçok teknik üretmiştir. Çoğu başarılı olan bu tekniklerle sayısız köle özgürlüğüne kavuşmuştur. Amerikan İç Savaşı bittikten sonra dahi Tubman hak savunuculuğuna devam etmiş ve kadın hakları için eylemler yapmıştır. Siyahi erkeklerin bile şartlara bağlı olarak oy kullandığı bir Almanya’da kadınların da oy kullanabilmesi gerektiğini söyleme cesaretini göstermiştir. Cesareti ve özgürlüğe olan tutkusuyla ilham veren bir kadın olan Tubman, 1913’de zatürre sebebiyle hayatını kaybetmiştir.