Obsesif Kompulsif Bozuklukta İçgörünün Varlığı ve Yokluğu

Obsesif kompulsif bozukluk günümüzde sıklıkla görülen bir durumdur. Obsesyon bireyin sahip olduğu tekrarlayıcı ve rahatsızlık veren düşüncedir. Kompulsiyon ise bu düşüncenin verdiği rahatsızlıktan kurtulmak için yapılan eylemdir. Hastaların kontrol edemedikleri ve saplantı haline gelebilen bu düşünceler yaşamlarını büyük ölçüde zorlaştırabilir. Obsesif kompulsif bozukluk ve tedavi süreçleriyle ilgili çok sayıda araştırma yapılmıştır. Yapılan araştırmaların odak noktalarından biri de içgörüdür. Burada içgörü ile kastedilen kişinin kendi ruhsallığıyla ilgili bilgi sahibi olmasıdır. Obsesif kompulsif bozukluğa dair ilk araştırmalarda bu kişilerin hepsinin düşüncelerinin anlamsız olduğuna dair bir içgörüye sahip oldukları kabul edilmiştir. Ancak ilerleyen süreçte yapılan araştırmalar bireyin obsesif kompulsif bozukluğa sahip olmasına rağmen içgörüsü bulunmasının mümkün olduğunu gösterir.

Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı olan DSM-IV’de obsesif kompulsif bozukluk tanısına yeni ibareler eklenmiştir. Bunun nedeni hastaların içgörüsünü anlamak üzere yapılan çalışmada elde edilen sonuçlardır. Yapılan araştırmaya katılan obsesif kompulsif bozukluk hastalarının %40’ı kompulsiyon davranışında bulunmadıkları durumlarda düşüncelerinin gerçeğe dönüşmeyeceğini belirtirler. %30’luk bir oran ise düşüncelerinin gerçekleşeceğinden emindirler. Sonuçlar yüksek oranda bir hasta grubunun içgörüsünün az olduğunu gösterdiğinden DSM-IV’ye ‘içgörüsü az olan’ ifadesi eklenir. Bundan önceki tanımlamalarda hastaların obsesyonlarının mantıksız ve gerçekleşmesi güç olduklarını kabul ettikleri belirtilmişti. Obsesif kompulsif bozukluk hastalarıyla yapılan detaylı çalışmalar içgörünün derecesinin zamana ve duruma göre de değişebildiğini gösterir. Genellikle birey, kendisinde kaygı yaratan nesne veya durumla karşılaştığında içgörüsü azalır.