Köpekler Yas Tutar mı?

Geçen yıl 400’ün üzerinde evcil köpek üzerinde yapılan bir araştırmaya göre aynı evi paylaşan bir köpeğin ölümünün ardından hayatta kalan köpek genellikle davranış değişiklikleri sergiler. Uyuşukluk, korku, iştah azalması ve daha fazla ses çıkarmak, söz konusu davranış değişiklikleri listesinin ilk sıralarında yer alır. 

Köpeklerin başka bir köpeğin ölümüne üzülüp üzülmediği sorusunun cevabı köpekten köpeğe değişir. Sonuçta köpek arkadaşının ölümünün ardından köpekler de yas tutabilir. Yas tutma biçimi köpekten köpeğe göre değişse de kederli bir köpeği fark etmek çok da zor değildir. Kederli ve sıkıntılı davranışları uzaktan bakınca bile anlaşılabilir. 

Köpekler de tıpkı insanlar gibi, birlikte yaşadıkları türdeşleriyle bağ kurabilir. Ayrıca insan sahiplerinin kederinden/yasından da etkilenebilir ve kendi davranışlarında insan kederini yansıtabilir. Bir başka deyişle köpekler de insanlara benzer şekilde, yas içerikli davranışlar sergileyebilir. 

Boş gözlerle etrafa bakabilir, donuk bakışlarını bir noktaya sabitleyebilir. Oyun oynamak veya yemek yemek gibi gündelik faaliyetlere ilgi göstermeyebilirler. 

Kendi türünden bir dostunu kaybettikten sonra yas belirtileri gösteren bir köpeğe destek olmak mümkün ve gereklidir. 

Spor, vücutta serotonin üretilmesini sağlar. Dolayısıyla köpeğinizi okşadığınızda veya onunla hareketli oyunlar oynadığınızda ya da onunla birlikte uzun yürüyüşlere çıktığınızda serotonin ile birlikte onu meşgul etmiş, bir anlamda “kafasını dağıtmış” ve yas duygusundan uzaklaşmasına yardım etmiş olursunuz. 

Eğer köpeğiniz ayrılma kaygısı geliştiriyorsa ve evde yalnız kalmayı reddediyorsa, anksiyete önleyici diyetler, çeşitli takviyeler ve diğer ilaçlar da yardımcı olabilir. Ancak bu konuda karar almadan önce mutlaka uzman bir veterinere danışmalısınız. 

Köpekler de tıpkı insanlar gibi, birlikte yaşadıkları türdeşleriyle bağ kurabilir, doğru. Ancak köpeklerin tuttukları yas, bazı önemli noktalarda insanlarınkinden ayrışır. 

Denver Üniversitesi'nden profesör Philip Tedeschi'ye göre köpeklerin anlaşılabilir, ancak insanların yas tutma biçimiyle aynı olmayan kederleri vardır. 

Tedeschi, biz insanların ölümü gereğinden fazla karmaşık hale getirdiğini savunmaktadır. Köpekler bu belirsizlikten hoşlanmazlar. Örneğin aynı evi paylaştıkları köpek dostları bir sebeple evden ayrıldığında ve bir daha geri dönmediğinde ona ne olduğunu ve nereye kaybolduğunu anlayamadıkları için sıkıntıya düşebilirler. 

Tedeschi, köpekler için durumu netleştirme taraftarı. Bu nedenle köpeklerden biri bir biçimde hayatını kaybettiğinde, cesedi incelemesi için hayatta olan diğer köpeğin getirilmesini öneriyor. Tedeschi’nin anlattığına göre, hayatta olan hayvan cesedi incelemeye geliyor. Bir süre onun yanı başında onunla birlikte oturuyor. Bu sürenin sonunda ayağa kalkıp etrafta dolaşıyor. Yani ölen köpeğin vücudundan uzaklaşabiliyor. Etrafında uzunca bir zaman geçirse ve bu süre boyunca onu kontrol edip dursa da en nihayetinde durumu kabullenip ondan ayrılabiliyor. “Ve bence,” diyor Tedeschi, “bu, en azından ne olduğunun anlaşılmasına olanak sağlıyor.” 

Sonuçta, köpeklerin, yas da dahil olmak üzere duyguları olan son derece duyarlı varlıklar olduğunu kabul etmek önemlidir. Köpekler, hem insan dostlarıyla hem de diğer köpeklerle aralarında sosyal ve duygusal bağ geliştirebilir. Sergiledikleri kederli davranışlar da, bazı noktalarda birbirinden ayrılsa da, büyük oranda benzer. Ve tıpkı insanlar gibi köpekler de yas tutarken duygusal desteğe ihtiyaç duyar. Onların zihinsel ve sosyal refahını korumak için böyle dönemlerde onların yanında olmak önemli bir sorumluluktur.

Onların, her kederli anımızda bizim yanımızda olması ve kendi yöntemleriyle bizi desteklemesi gibi biz de onları kendi yöntemlerimizle desteklemeliyiz.