İş Hayatında Geri Bildirim Kültürü

Geri bildirim, iletişim becerileri olarak adlandırdığımız yetkinliklerin en önemlilerinden birisi. Geri bildirim, en yalın haliyle, çözüm odaklı bir diyalog ve müzakere kanalı inşa etmek ve sürdürmek için karşımızdaki insanın ilettiği görüş veya bilgiye anında reaktif bir tepki vermek yerine, düşünüp taşınarak cevap vermek olarak anlaşılabilir.

Farkında olalım veya olmayalım, geri bildirim yaklaşımını içselleştirmek yerine, yalnızca karşımızdakini eleştiriyoruz. Peki ikisi arasında ne gibi farklar var dersiniz?

Eleştiri zayıflıklara ışık tutarken, başarısızlık ve yenilgi hissini körükler ve böylece motivasyonu azaltır. Öte yandan geri bildirim, bütüncül bir yaklaşımla bir işin hem iyi noktalarını belirtir, hem de geliştirilmesi gereken bağlamları gün yüzüne çıkarır. Fark ettiyseniz, zayıflık, başarısızlık ve yenilgi gibi negatif bir terminolojiden geliştirilmesi gereken bağlamlar ve yönler gibi bir kavramsal çerçeveye geçiş dahi, geri bildirim kültürünün güçlendirici ve iyileştirici yanını göstermektedir.

Eleştiri, kimi zaman kişinin o anki duygu durumuna bağlı olarak, ya da ikili ilişkilerde süregelen enerjinin niteliğine dayanarak ortaya çıkabilir. Geri bildirim ise, olumsuz duygu durumlarından sıyrılmış bir halde, verilere objektif bir bakışın varlığıyla mümkün olur.

Peki siz iş hayatında ne kadar geri bildirimde bulunuyorsunuz? Yoksa direkt eleştiriyor musunuz? İş arkadaşınızın veya astınızın sunduğu raporda gördüğünüz bir eksikliği “Tamamen yanlış, bu iş böyle yapılmaz, nereden çıkarıyorsun bunları vd…” gibi söylemlerle mi dile getiriyorsunuz? Yoksa raporun güçlü yanlarını belirtiyor, karşınızdaki insanı tebrik ediyor ve sonrasında geliştirilmesi gereken noktaları profesyonel bir nezaketle tartışmaya mı açıyorsunuz? İş arkadaşlarınızı veya çalışanlarınızı suçluyor musunuz, yoksa yapıcı bir üslup ve yaklaşımla geri bildirimde bulunup destekleyici bir çalışma kültürü mü oluşturuyorsunuz? Hadi hep birlikte bir düşünelim…