Hunters 2. Sezon: Hitler'in Peşinde

2. sezon hakkında konuşmaya başlamadan önce ilk sezonda neler olduğunu biraz hatırlayalım. Ana karakterimiz Jonah, babaannesi Ruth ile birlikte yaşayan bir gençti. Babaannesinin öldürülmesiyle çok sarsılmış ve ona bunu yapan kişiyi bulmaya karar vermişti. Meyer Offerman’la tanışmasıyla beraber de Meyer’ın Nazileri avlamak için kurduğu ekibe dahil olmuştu. Bu noktadan itibaren biz izleyiciler de hem Jonah’nın değişimini takip etmiş hem de II. Dünya Savaşı’nın bitmesinin ardından birçok Nazi savaş suçlusunun nasıl Amerika’ya getirildiği ve üst düzey görevlerde istihdam edildiğini görmüştük. 

İlk sezonun bitiş şekli bayağı şok edici olmuştu. Sadece Meyer Offerman’ın gerçek kimliğini değil, aynı zamanda Hitler’in hala yaşadığını da öğrenmiştik. Dizinin sezon finalinin hikayeyi bu kadar yüksek bir noktaya taşıması gelecek sezonda işlerin nasıl ilerleyeceği konusunda merakımızı artırsa da bu iddialı çıkışın hakkının verilip verilemeyeceği de bir soru işareti uyandırmıyor değildi.

İlk sezonla ilgili içeriği okumak için:

Gelelim 2. sezona. Ana hikayemiz 1979 yılında geçiyor. Öğreniyoruz ki ilk sezonun sonunda rotayı Avrupa'ya çeviren ekibimiz dağılmış ve ekibin her bir üyesi kendine göre başka bir yol tutturmuş. Nişanlısı Clara ile birlikte Paris’te yaşamaya başlayan Jonah’nın Hitler’in hayatta olduğunu öğrenmesi ise ekibin bir araya gelmesine vesile oluyor.

Hikaye iki farklı zaman diliminde geçişler yaparak ilerliyor. Bir yandan FBI ajanı Millie’nin de dahil olduğu ekibin Hitler’i bulup yakalamak için neler yaptığını izlerken bir yandan da Jonah’nın Meyer’ı öldürmesinden 2 sene öncesine yani 1975’e gidiyoruz. Böylelikle Meyer’ın ekibi kurmasına giden süreci, ekip üyelerini nasıl bir araya getirdiğini ve Ruth ile arasında geçenleri öğrenme fırsatı buluyoruz.

İlk sezon çok fazla şey anlattığı için yoğun ve karmaşıktı diyebiliriz. Toplama kampı ve şiddet sahneleri sebebiyle da izlemesi zaman zaman yorucu bir hal alıyordu. İkinci sezonda da birçok farklı şeyden bahsedilse de bu sefer hikayenin çok daha sakin bir tonda olduğunu söyleyebiliriz. Sezonları bölüm uzunluğu ve sayısı açısından karşılaştırırsak da 2. sezonun bölümleri ilk sezona nazaran daha kısa ve ilk sezon 10 bölüm sürerken final sezonu 8 bölümle hikayeyi noktalıyor.

Eğer ilk sezon hoşunuza gittiyse bazı eksikliklerine rağmen bu sezona da bir göz atın deriz.

İlk sezonda birbirinden çok farklı geçmiş ve karakterlere sahip üyelerden oluşan Nazi Avcıları’nın nasıl olup da bir araya toplandığı çok anlaşılmıyordu, bazı karakterlerle ilgili arka plan eksikliği göze çarpıyordu. Meyer’ın olduğu sahneler üyelerle ilgili tüm detayları ortaya çıkarmasa da bu eksikliğin önemli ölçüde giderilmesini sağlıyor. Ruth’un öldürülmesinde de Meyer’ın parmağı olduğunu tahmin ediyorduk, bu sahneler bu konunun açıklığa kavuşturulması açısından da önemliydi. Belki Ruth’un nasıl öldüğü son bölüme saklanmayabilirdi ancak görünüşe göre hem finale doğru Jonah’la ilgili etkileyici bir sahne koyma hem de Jonah’nın bu işleri bırakmayacağının sinyalini verme isteğiyle böyle bir tercih yapıldı.

Meyer’le ile ilgili sahnelerde Al Pacino’yu hikayede tutma isteğinin olduğu da bir gerçek. Meyer’ı izlediğimiz her sahne ne kadar “gerekli”ydi, tartışılabilir.

İlk sezon kadar yoğun olmasa da 2. sezonda da pek çok farklı konudan bahsedildiğini söylemiştik. Haliyle bu durum kimi olayların detaylarına çok hakim olamamamıza, bazı konuların yüzeysel olarak ele alınmasına neden oluyor. Mesela Hitler’in Nazi Avcıları’ndan haberdar olduğunu ve zaten Joe’yu ekibin işini bitirmek için kaçırdığını biliyoruz ama tam olarak ne planladığını bilemiyoruz. Zaten Joe’nun kaçırılmasının da ekibin Hitler’e ulaşmasını kolaylaştırmaktan başka bir işlevi yok gibi duruyor.

İlk sezona benzer şekilde bu sezonda da bazı mantık hataları yapıldığını görüyoruz. Küçüklü büyüklü mantık hatalarının en göze batanı Travis’le ilgili olanıydı. Başından şiddetli bir şekilde vurulan Travis’in hayatta kalmasının hiçbir mantıklı yanı yok, sadece kötülüğün durmayacağını ve mücadelenin devam edeceğini göstermek için onu öldürmek istememişler. 

Hatırlarsanız ilk sezonda skeç benzeri sahneler yer alıyordu, 2. sezonda bu tarz sahnelerle karşılaşmıyoruz. Dizinin kendine özgü komedi anlayışının en öne çıktığı yerin 7. bölüm olduğunu söylemek mümkün. Sona bu kadar yaklaşmışken ve Hitler daha yeni yakalanmışken bu bölümün gelmesi hikayenin akışını bozsa da hakkında doğru dürüst bir şey bilmediğimiz Zev’in başından geçenleri öğrenmek güzeldi. Bu bölümün anlatım dili ve sanatsal yönü de oldukça kuvvetliydi.

Final bölümüne baktığımızda ise işlerin aceleye getirildiğini görüyoruz. Hitler’in yargılanması, kaçmaya çalışması; Travis’in lider olması, Jonah’nın vurulup kurtulması, evlenmesi ve balayına gitmesi derken çok fazla şey tek bir bölümde anlatılmaya çalışılmış.

Son olarak dizinin iyi-kötü ikilemini sorgulamasından bahsedelim. İlk sezonda kötülükle mücadele ederken hangi yolu seçtiğimiz ve bu yolda neye dönüştüğümüz üzerine bazı sorgulamalar görmüştük. Benzer sorular bu sezonda da Millie’nin rahibi öldürdüğü, Clara’nın Jonah’nın yaptıklarından haberdar olduğu ve mahkeme salonunda iki avukatın tartıştığı sahnelerle tekrar gündeme getiriliyor: Adalet nasıl sağlanır? Kendi adaletimizi sağlamaya çalışmak bizi nereye götürür? Kötülükle savaşmak için şiddete başvurmak bir parçamızı feda edeceğimiz, günün sonunda insanlığımızı yitireceğimiz anlamına gelmez mi? Bu şekilde karşısında durduğumuz kötülerden bir farkımız kalır mı?

Toparlarsak Hunters, çok daha iyi olabilecek bir diziydi. Ancak tüm sorunlarına rağmen fena bir iş çıkarılmamış diyebiliriz.