Halbuki O da İnsan: İdol Kültürü ve Saplantılı Hayranlık

Siz deyin EXO, ben deyim BTS efendim. Yetmedi mi? Ji Chang-wook’tan Gong Yoo’ya kadar uzanan bir idol kültüründen bahsetmek mümkün. Elbette ki bu kültürü kapsayan sanatçılar yalnızca erkek değil takdir edersiniz ki. Black Pink gibi kadın vokal grupların ve Park Min-young gibi tecrübeli aktrislerin de bu kültürün yüzleri olduğunu söylemek mümkün. Söz konusu sanatçıların meziyetlerine ve yeteneklerine söyleyecek yok doğrusu. Aşina olanlarınız bana hak verecektir ki; dans, müzik, oyunculuk gibi çeşitli dallarda, hemen hemen hepsinin oldukça başarılı olduğu yadsınamaz bir gerçek. Elbette ki bunun en büyük nedeni, söz konusu sanatçıların çok küçük yaşlardan itibaren oldukça donanımlı bir eğitime tabi tutulmaları. İdol olmak için eğitilen milyonlarca çocuk arasından yalnızca şanslı olan bir kesimin bu kültürü şekillendirdiğini söylemek yanlış olmayacaktır. Çünkü bu kadar başarılı ve yetenekli genç arasından çıkış yapabilmek, tahmin edersiniz ki pek kolay değil sevgili okurlar. 

Oldukça büyük bir güruh bana katılmıyor olacak ki, insanlar bu yeteneği çok daha farklı varyasyonlarla tebrik etmeyi daha doğrusu kutsamayı tercih ediyor. Peki ne mi yapıyorlar? Genellikle kadın hayranların çoğunlukta olduğu fan güruhlarındaki şahıslar, idolleri olarak gördükleri sanatçıya öncelikli olarak büyük bir aşk besliyorlar desek, pek yanılmış sayılmayız sevgili okurlar. Ya da öyle zannediyorlar desek daha doğru olur. Konuyu fazla dağıtmamak gerekirse bu hayranlar, idollerinin her türlü ilgi alanını, gerçekleştirdiği ve içinde bulunduğu tüm etkinlikler, sevdiği/sevmediği bütün yemekler, annesi babası ve hatta yedi sülalesine kadar aklınıza dahi gelemeyecek başka bir sürü bilgiyi biliyor ve tüm bunlar yetmezmiş gibi onları anlık olarak da takip ediyor doğrusu. Bazen durum daha da çığırından çıkıyor ve ne yazık ki fanların büyük hayranlığı, idolleri taciz edecek boyutlara evriliyor. Ne yapıp ne edip ünlü şahısların kişisel bilgilerine erişen hayranlar, dur durak bilmeyen mesajlar, telefon aramaları ve hatta bazen adrese gitmeleriyle hayatı onlar için cehenneme dönüştürebiliyor. 

İdoller de hal böyle olunca, sık sık bunalıyor ve hatta işin en sıkıntılı boyutunda, üzerlerine çullanan bu büyük ve taciz sınırına ulaşan ilgi nedeniyle, genellikle psikolojik buhranlar yaşayıp ünlü olmanın bedelini çok çok ağır şekillerde ödeyebiliyorlar. 

 

Sonuç olarak elbette ki meşhur olmanın büyük bedelleri oluyor fakat söz konusu bedellerin, bu denli büyük boyutlar almaması gerekiyor sevgili okurlar. Başarıyı kutsamayı, bir bireyi taciz etmekle aynı şey sanan şahıslar, yüzünden birden çok başarılı genç sanatçı hayata küsüyor ve hatta sırf şöhreti ve şöhretin bu tarz getirilerini kaldıramadığı için kendi canına kıyan idollerin varlığı kalplerimizi yaralıyor. 

 

Bu noktada ise bizlere ne mi düşüyor sevgili okurlar? Hayranlığın saygısızlık ve özel alan ihlaliyle karıştırılmaması gereken bir şey olduğunu, kendimizden sonraki nesillere ve hatta gerekiyorsa akranlarımıza bile anlatmak ve öğretmek düşüyor şüphesiz ki. 

 

Her şeyin olduğu gibi hayranlık denen şeyin de bir dozunun olduğu ve kimsenin hayat çizgisini değiştirecek, daha doğrusu olumsuz etkileyecek eylemlerde bulunmamamız gerektiği bilincini herkese aşılamamız gerekiyor.