Gerçeğin Ötesinde Bir Yerde: Anachronismus Sergisi

Anakronizmin doğası, sıraladığımız tüm bu pratikleri yapmaya oldukça uygun bir yerde durur. İmge dünyamızın bir sonucu olan kurgusal yapıtlar üzerindeki değerlendirmelerimiz kendi düşün dünyamız, algımız, bilgi birikimimiz ve sanatsal bakış açımız ile doğrudan şekil alır. Ancak net çıkarımlar yapmak hiçbir zaman doğru olmaz. Çünkü bir eseri oluşturan sanatçı da zaten bunu belirli bir matematik merkezinde yapmaz. Sanatı ve oluşan sanat eserini biricik yapan da zaten budur. Konuyu anakronizm çerçevesinde ele alacak olursak da yorumlanabilecek ve üzerine düşünecek pek çok veri ile karşılaşıyoruz. Anakronizm sinemada, resimde ve müzikte kısacası pek çok sanat dalında işlenebilen "belirli bir zaman kalıbına dahil olmayan" her türlü imgesel bütünlük olarak açıklanabilir. Bu tanımlanamadan yola çıkarak Anachronismus sergisine baktığımızda farklı dönemsel içeriklerin birbirleri ile uyum için işlendiğini görüyoruz.

Aslında böyle bir çalışma ortaya çıkan eseri dönemsiz yapar. Çünkü bu tarz sanatsal çalışmalara baktığımızda onların hangi döneme ait olduğunu ya da hangi zamanda yapıldığını kestiremiyoruz. Anakronizmin merkezinde yer alan tema da tam anlamıyla budur. Anlamlandıramadığımız bu şeyin peşine düşer ve bir anlam aramaya başlarız. Dolayısıyla da bu arayış bizi sorgulamaya, irdelemeye ve düşünmeye iter. Aslında bu pratik sanatın amacına da denk düşer. Çünkü sanat toplumu yönlendirme ve harekete geçirme noktasında önemli bir noktada durur. Dolayısıyla imge dünyamızın yansıması olan sanatsal yapıtların bireyler üzerindeki tek etkisi hoşluk yaratmak ya da güzeli görmek değildir. Sanat zaten çok yönlü olduğu ve herkesin başka başka anlamlar çıkarmasına yol açabildiği için biriciktir.