Çocukluk Çağı Travmalarının Romantik İlişkilere Yansımaları

Çocukluk çağı travmaları bir çocuğun duygusal, sosyal, fiziksel gelişimine herhangi bir açıdan zarar veren tüm olayları içerir. İhmal, fiziksel, duygusal ve cinsel istismar bunlardan bazılarıdır. Bunun yanında ailenin çocuğun yanında bulunmayışı, duygusal açıdan yeterli desteği vermemesi, tutarsız davranışlar sergilemesi gibi durumlar da çocukta travmatik etki yaratabilir. Travma bireyin beklemediği anda, kontrol edemediği olayların başına gelmesidir. Çocuklukta kendi hayatımızın kontrolü tam olarak elimizde olmadığından güven duyduğumuz insanlara ihtiyacımız vardır. Travmalar bu kişiler tarafından yaşatıldığında güven duygumuzu sarsarlar. Yaşanan olay sonucu çocukta sıklıkla korku, çaresizlik ve güvensizlik duyguları belirir. Literatürde çocukluk çağı travmaları iki başlık altında incelenir bunlardan biri ihmal; bir diğeri de istismardır. İstismar çocuğu fiziksel, duygusal ve sosyal olarak tehlikeye atan her türlü olayı kapsar. İhmal ise çocuğun ihtiyaçlarının aile tarafında yeterli olacak biçimde karşılanmamasıdır.

 

Çocukluk çağında yaşadığı travmalar bireyin ileriki yaşamında da insanlara güvenmesini zorlaştırır. Güvenli duygusal ilişkiler kuramamak romantik yakınlık yaşamayı da daha güç hale getirir. Romantik ilişkilerde başlangıç, yakın ilişki kurma, samimi romantik ilişki ve bağlanma gibi temel aşamalar bulunur. İstismar ve ihmal yaşayan bireyler sıklıkla bu aşamaların birinde ya da birkaçında zorlanma yaşarlar. Çocukluklarında yaşadıkları travmatik deneyimler bağ kurmada ve bu bağı devam ettirmede zorluk yaşamalarına neden olur. İstismar mağduru bireylerin partnerlerini daha olumsuz algıladıkları ve bu problemi çözmede zorlandıkları görülür. Bu tür deneyimlere sahip bireyler partnerlerine güvenememekte ve onlara öfke duyabilmektedirler. Bu problemler yaşadıkları ilişkinin sonlanmasına ya da evliliklerinin boşanmayla sonuçlanmasına neden olur.