Cesaret Bulaşıcı mıdır?

Bu soruya kişisel olarak cevabım hayırdır. Çünkü, örnek olarak iki kardeşi ele aldığımızda biri diğerine göre birçok konuda daha atılgan, girişken ya da cesaretli iken, diğeri onun gölgesinde kalmış olabileceği gibi mizacı hiç bu özellikleri taşımayabilir. O halde nerede kaldı “Cesaret bulaşıcıdır”, sözü? Cesaret bulaşıcı olsaydı diğer kardeşin de cesaretli olması gerekmez miydi?

Cesaretli insanlar ipi ilk göğüsleyendir, sonucu ne olursa olsun, korksalar dahi korkunun ecele faydası yok diyerek yola çıkanlar, her şeye ve herkese rağmen meydan okuyabilenlerdir. Şimdi bu şekilde bir işe girişenler ile onun peşinden gidenler aynı olabilir mi? Size bu sözlerimi örneklerle açıklamak isterim.

Şimdi gelin size cesaretli olan kişilerden birkaç örnek vereyim. Kahramanmaraş depremi ile her birimiz yıkıldık. Kaybettiğimiz canlar için kahrolduk, ne yapacağımızı bilemedik. Sonra yıkımın çok büyük olduğunu ve şu an devleti temsil eden hükümetin bu konudaki yetersizliklerine isyan ettik. Fakat çoğumuz içimizden... İşte o noktada birçok ağızdan duymadık mı “Şimdi siyasetin zamanı değil!” sözünü. Oradaki vatandaş kendini yapayalnız hissederken, onlara yardım eli uzatmakta geç kalınmışken ve hatta insanlar çaresizce canlarının sesini duyup da onların ölümlerine tanık olurken birçok siyasiden de duymadık mı bu sözü? Örneğin Meral Akşener “Şimdi siyasetin zamanı değil!” demedi mi? Onunla birlikte birçok insan, sanatçı ve politikacı aynı görüşte değil miydi? Fakat bir gece yarısı Kemal Kılıçdaroğlu “Yaşananlara siyaset üstü bakmayı, iktidarla hizalanmayı reddediyorum.” diyerek fikrini beyan ettikten sonra insanlar fikirlerini belirtmeye başlamadı mı?

Depremin olduğu bölgede depremzede bir vatandaşın “99 depreminde devleti eleştiren adam nerede?, Nerede bu hükümet, nerede bu Recep Tayyip Erdoğan nerede? Maraş’ı sildiler mi?” diyerek isyan ettikten sonra aynı cümleleri söyleyenler o vatandaşın cesareti ile aynı cesareti mi taşıyor?

Bir ağaç için yola çıkılan Gezi Parkı direnişinde parkın Topçu Kışlası yapılmasına ilk karşı çıkanlar ile evinden söylemlerle, tweetlerle ya da başka bir şekilde destek olanlar aynı cesareti mi taşıyor?

Ali İsmail Korkmaz’ın vefatından sonra ilk kez Fenerbahçe Stadında Ali İsmail için “Ali İsmail Korkmaz, Fenerbahçe Yıkılmaz” sloganını attığı için tutuklanan taraftarların cesareti ile sonraki her maçta bağıran taraftarlar aynı cesarete mi sahipti?

Yıllardır LGBT hakları için ilk günden beri mücadele eden, eşitlik isteyen sanatçılar ile çoğunluk sağlandıktan sonra tepki verebilenler aynı cesareti mi taşıyor?

Depremin ilk gününden beri orada olanlar, yaşananlar hakkında ayağa kalkanlar, çadır satışına en yüksek perdeden cevap verenler ile depremden ancak 1.5 ay sonra bir şiir yazan Yılmaz Erdoğan aynı cesarette mi?

Haydi bir örnek de dünyadan vereyim; “George Bush başkan olursa ülkeyi terk ederim”, açıklamasını yapan ve söylediğini de gerçekleştiren Susan Sarandon ile Bush’un ikinci başkanlığına çoğunluğun reddetmesi sayesinde tepki verenler aynı cesarette mi?

Fikrimi sorarsanız ki bu yazıyı okuduğunuz için sorduğunuzu düşünerek cevap vereceğim. Asla aynı değiller. Aynı yola çıkıp aynı yolda yürüyenler olsa da sonradan dahil olanlar kaldırıma yakın yürüyenlerdir. Özellikle belirtmek isterim ki tepkileri asla kıymetsiz değildir ve asla da küçümsenmemelidir. Asla! Sadece Can Yücel’in Mare Nostrum şiirinde

sözünü ettiği Deniz Gezmiş gibi ipi ilk göğüsleyen değildirler. yoksa yol aynı ışığa çıkmaktadır. Peki, o halde şimdi siz söyleyin; Cesaret bulaşıcı mıdır, yoksa çoğunluğun olduğu tarafta konuşmak, hareket etmek veya var olmak, cesaret kırıntılarından cesaret alıp meydan okumaya katılmak mıdır?