℃
Altın
%
Dolar
%
Euro
%
Bitcoin
%
Eth
%
Önümüzdeki 5 gün boyunca
KÜLTÜR/SANAT
Avengers: Infinity War İncelemesi
02 Ara 2022
Marvel Sinematik Evreni’ndeki çılgın maveramıza bu hafta da kaldığımız yerden devam ediyoruz. Bu kez şahsi kanaatimce Avengers serisinin en kaliteli filmi olan Avengers: Infinity War (Yenilmezler: Sonsuzluk Savaşı) ile karşınızdayım. Kişisel listemde Infinity War’un zirveye oynamasının bir sebebi var; bu aslında içimizdeki fanboy/fangirllere hitap etsin diye çekilmiş bir film. 2008 yılında Iron Man ile başlayan yolculuğun da “ana durağı” …
2.5 Bardak
Her filmin kendi içinde bir olay örgüsü oluyor ve bu örgü de genellikle iyi/kötü savaşı minvalinde ilerliyor. Marvel’ın ya da DC’nin işlediği süper kahraman hikâyelerinin de temeli aynen bu şekildedir hep; bu formülün dışına pek çıkılmaz. Infinity War ise iyinin kötüyle savaşından ziyade, iyinin “mantıkla” savaşını anlattığı için Marvel evreninde bir istisna sayılabilir aslında, çünkü biz ilk kez çok sevdiğimiz kahramanların haklı savaşının belki o kadar da haklı olmayabileceğini düşünürüz bu kez. O yüzden de hem benim hem de pek çok Marvel sevdalısının film sıralamasında Infinity War genelde ilk sıradadır. Tabii, sevdiğimiz tüm süper kahramanları yan yana görmenin de bunda etkisi büyük!
Film her ne kadar Infinity War olarak geçse de bir nevi Thanos’un ilk solo filmi tadında diyebiliriz. Bu kez kahramanlarımızın karşısında evrenin en güçlü varlığı var ve birlikte çalışmadan onu ekarte edebilmeleri mümkün değil. Bu haşmetli ve babayiğit titanla olan mücadelenin derinlerine iniyoruz ve Gamora (Galaksinin Koruyucuları) ile olan bağını, onu nasıl evlat edindiğini, sevgisini ve motivasyonunu, hayallerini kısacası ona dair her şeyi öğrendiğimiz Thanos’la ilgili aklımızda herhangi bir şüphe ya da soru işareti kalmıyor. Biraz makinevari bir hissiyat veren Thanos’un da özünde kalbi ve duyguları olan biri olduğunu keşfediyoruz.
Thanos, Marvel evreninin yine bana göre en başarılı kötüsü. Kendisine kötü demeye de dilim varmıyor bir yandan; ona anti-kahraman demeyi daha doğru buluyorum. Çünkü sahip olduğu motivasyon ve fikirlerinin doğruluğuna dair taşıdığı sarsılmaz inanç, filmi izlerken Thanos’un zihin yapısını ve hareketlerinin altında yatan anlamı da anlamamızı sağlıyor. Bu konuda Captain America: Civil War’a kadar büyük bir sıkıntı yaşadık malumunuz...
Hem etliye sütlüye dokunmayan, pamuk gibi iyi karakter yaratma telaşındaki Marvel’ın siyah/beyaz çizgisinden çıkamayışını hem de kötü karakterlerin iyiler karşısında ne kadar yetersiz kaldığını gördük bugüne kadar. Ancak Civil War ile birlikte bu döngü yavaş yavaş kırılmaya başladı ve biz hem karakterlerin griliklerini görür olduk hem de ilk kez “Hakikaten kaybedebilirler mi ya?” diye sorduran kaliteli bir düşmanla karşı karşıya kaldık. Bu da gerçekten ihtiyacımız olan bir şeydi.
Filmde altmışın üzerinde Marvel karakterini bir arada görüyoruz, yani bugüne kadar bu evrende kimi ucundan kıyısından gördüysek, gelip bir selam çakıyor bu filmde bizlere. Tempo o nedenle fazlasıyla yüksek ama kimi zaman bazı hikâyeler diğerlerinden daha çok ilgi çektiği için tempoda hafif iniş çıkışlar da gözlenmiyor değil.
Hikâyeler üç farklı koldan ele alınıyor ve inanır mısınız, bu kez New York’un yıkılışını değil de gerçek kıyamet telaşını izliyoruz. Ekip sağ olsun, uzunca bir süredir ilk defa tek derdimizin New York olmayışı beni en çok mutlu eden şeylerden biriydi bu filmde. Thanos, evrenin yarısının yok olması gerektiğine inanıyor; dengelerin bozulduğuna dair duyduğu inanç, nüfusun yarısının ortadan kaybolması ile birlikte yeniden denge durumuna geçecek. En azından Thanos’un iddiası bu yönde. Kendisini seçilmiş kişi olarak gören ve bozuk düzenin kurtarıcısı olduğuna inanan Thanos’un bunu yapabilmesi içinse “Sonsuzluk Taşları”na ihtiyacı var.
Russo Kardeşler’in bu filmde vermek istediği çekişme ve komedi/dram dengesi diğer filmlerle kıyaslandığında gerçekten dört dörtlük. Sonsuzluk taşlarının peşindeki kahramanlarımızın arasındaki duygusal bağı sonuna kadar hissediyoruz. Baba/oğul vurgusu Marvel filmlerinin hemen hepsinde karşımıza çıkar neredeyse, burada da şaşmıyor ve biz Iron Man ile Spider-Man arasında yine duyguları sel eden bir sahneye tanık oluyoruz. (Bu sahnede ağlamayan bizden değildir!)
Duygu yoğunluğunun özellikle sonlara doğru arttığının da altını çizelim. Çünkü evrenin yarısını kaybetmemek için herkes canla başla mücadele ederken ne yazık ki büyük fedakârlıklar yapıldığını ve yine büyük kayıplar verildiğini de görüyoruz. Kahramanlarımız yıllardır bir arada oldukları, omuz omuza savaştıkları dostlarının ve sevdiklerinin kayıplarıyla da baş etmek zorunda kalıyorlar. Hakikaten zorlu bir mücadelenin içinde olduklarını da bu sahnelerle birlikte daha iyi anlıyoruz.
Sonuç olarak, Avengers Infinity War seyirciye iki buçuk saatlik bir görsel şölen yaşatıyor. Filmin her dakikasından keyif alacağınızın garantisini verebiliriz. Iron Man ile başlayan ve on yıllık bir serüvenin son halkasına geçiş filmi olan Infinity War hakikaten de iyi bir çalışmanın ürünü olmuş. Eğer siz filmi hâlâ izlemediyseniz, Disney+ üzerinden tüm filmleri peş peşe izleyerek keyifli bir Avengers gecesi yapabilirsiniz.
Şimdiden hepinize keyifli seyirler dileyelim, görüşlerinizi bizimle paylaşmayı sakın unutmayın!
İLGİNİZİ ÇEKEBİLECEK İÇERİKLER
©2022 Beyhan&Beyhan Business Solutions Tüm Hakları Saklıdır
Yukarı Kaydır
BUNU OKUMAK İSTER MİSİN?