Avatar: The Way of Water – 13 Yıllık Aranın Ardından

İlk filmde Jake, Navilerle birlikte yaşamaya başlamış ve sonrasında insanlarla Naviler arasındaki savaşta Navilerle beraber hareket etmeyi seçmişti. Günün sonunda kabilenin lideri haline gelen Jake, bundan sonra hayatına bir Navi olarak devam edecekti.

İkinci filmde ise Jake’in Neytiri ile bir aile kurmasının ardından yaşananları izliyoruz. Jake ve Neytiri, dört çocuğa sahiptir: Oğulları Neteyam ve Lo’ak, kızları Tuk ve Kiri. Kiri, ilk filmin sonunda hayatını kaybeden Grace’in avatarından doğmuştur. Bir de Spider vardır. Albay Miles’in oğlu Spider, çok küçük olduğu için Dünya’ya geri yollanamamış ve bu dört kardeşle beraber büyümüştür. 

Uzun yıllar boyunca Pandora’da mutlu bir yaşam süren bu ailenin huzuru, insanların Pandora’ya dönmesiyle bozulur. Artık Dünya çok daha kötü durumdadır ve insanlar yaşamak için yeni bir yere ihtiyaç duyar. Bu yüzden RDA’nın amacı, Pandora’yı insanların yerleşimi için hazır hale getirmektir. Gelen ekibin arasında Navilerle önceki çatışmada ölen askerlerin zihinlerini taşıyan avatarlar da vardır. Bunlardan biri de Albay Miles’ın anılarını taşıyan ve onunla benzer bir görünüme sahip bir avatardır. 

Miles ve ekibi, Jake’i öldürmek için harekete geçer. Ormanda dolaşan Jake’in çocukları ile Spider’ı yakalar. Jake ve Neytiri ise gelip çocukları kurtarır ancak Spider’ı Miles’ın elinden almayı başaramaz.

Ailesini tehlikelerden korumak isteyen Jake, ormandaki kabileyi terk etmeleri gerektiğini düşünür. Böylece aile, uzaklardaki bir su kabilesine taşınır. Ancak burada yeni bir yaşama başlayan ailenin başı beladan kurtulmuş değildir.

Filmin kadrosunda Kate Winslet, Cliff Curtis, Edie Falco, Britain Dalton, Trinity Jo-Li Bliss ve Bailey Bass gibi yeni isimleri görüyoruz. Kiri, ilk filmde Grace rolüyle karşımıza çıkan Sigourney Weaver tarafından canlandırılmış.

Avatar: The Way of Water, şimdiye kadar yapılan en yüksek bütçeli filmlerden biri. Filmde oldukça kaliteli teknolojilerin kullanılması ve su altı sahneleri için özel bir hareket yakalama (motion capture) sistemi geliştirilmesi bunun en büyük sebebi.

Su altında geçen sahneler gerçekten de su altında çekilmiş ve oyuncular bu kısımlar için serbest dalış eğitimi almış. Cameron, Kaliforniya’daki Manhattan Beach stüdyolarında çekilen bu sahnelerin olabildiğince gerçekçi görünmesini istemiş.

Cameron gerçekten de amacına ulaşmış. Filmi izleyen herkesin hemfikir olduğu üzere kullanılan görsel efektler fazlasıyla etkileyici. Çekim kalitesiyle bir hayli öne çıkan Avatar: The Way of Water, bizi Pandora’da göz dolduran bir yolculuğa çıkarıyor. Su altını keşfe çıktığımız sahnelerde gerçekten de suyun içindeymiş gibi hissediyoruz. Suyun akışını ve burada yaşayan canlıları kusursuz bir biçimde görmek büyüleyici bir etkiye sahip. CGI kullanılan karakterlerle bir insanı (Spider) bir araya getirme ve etkileşime sokma meselesi de çok iyi bir şekilde halledilmiş.

Gelgelelim hikaye için aynı şeyleri söyleyemeyeceğiz. Film, Navileri ve su altı yaşamını gerçekçi bir şekilde göstermeye uğraştığı kadar iyi bir hikaye kurmaya çalışmıyor. Evet, zaten pek çoğumuzun yeni Avatar filminden beklentisi derinlikli bir hikaye izlemek değildi, yapımın güzel bir 3D seyirlik sunması bizim için yeterli olacak gibiydi. Ancak ilk filmdeki hikayenin sadece farklı bir mekana taşınarak tekrar anlatılması senaryo için doğru dürüst kafa yorulmadığını gösteriyor. Miles avatarıyla Pandora’ya geliyor ve yine Navilerle savaşıyor. Sadece bu sefer işin içine aile dahil ediliyor ve hikaye bu yolla farklılaştırılmaya veya genişletilmeye çalışılıyor. Ancak dahil edilen bu karakterler, hikayeye çok büyük bir yenilik getirmiyor. Yine de senaryoya çocukların eklenmesinin kötü bir tercih olduğunu söyleyemeyiz tabii.

İlk filmde Jake’le bağ kurmamızı sağlayacak pek bir şey yoktu. Avatar 2’de ise Jake’in ruhsuz karakteri daha da can sıkıyor. Ormandaki kabilesine liderlik eden ve güçlü bir savaşçı olduğu söylenen Jake, insanların Pandora’ya yeniden gelme ihtimaline karşı hiç hazırlıklı gözükmüyor ve sonrasında da bir planı olmadığını öğreniyoruz. İlk filmde en azından Jake’in Pandora’ya uyum sağlama sürecini vesaire görüyorduk, bu yapımdaysa iyice silik bir karaktere bürünüyor.

Hikaye ve karakterler yüzeysel bir şekilde ele alınmaya devam edilmiş, siyah-beyaz ikileminin dışına çıkmıyoruz. Karakterlerin iç dünyalarıyla ilgili herhangi bir bilgiye sahip değiliz. Diyaloglar da oldukça zayıf. Özellikle Spider’ın diyaloglarının kötülüğü, kendisinin bulunduğu sahnelere tahammül etmeyi zorlaştırıyor. Zaten Spider, izleyicide biraz kafa karışıklığına sebep olmak ve en nihayetinde de Miles’ın yaşamasını sağlamak (Çok mu lüzumluydu?) için oluşturulmuş bir karakter.

Filmin ortalarında hikayeyi bir kenara bırakıp su altı yaşamını keşfe çıkıyoruz. Bu sahneler her ne kadar görselliğiyle etkilese de filmin temposunu biraz düşürüyor ve daha sonra yaşanan olaylarla çok ilgili olmadığı için bir kopukluk yaratıyor.

Kendi başına bir dünya kurma niyeti taşımadan önümüze serilen Pandora topraklarındaki serüvenimiz, yine ilk filmde olduğu gibi aksiyon sahneleriyle noktalanıyor. Açıkçası bu aksiyon-dövüş sahneleri insanı bir yerden sonra yoruyor. Başlangıçta insanlarla savaşırken gördüğümüz su kabilesi de ilerleyen kısımlarda yok oluyor, savaş sadece Miles ve ekibi ile Jake’in ailesi arasında geçmeye başlıyor.

Avatar: The Way of Water, ilk filmde olduğu gibi klişe karakter ve unsurlarla bezeli klişe bir hikayeyi etkileyici bir görsellik eşliğinde sunuyor. Hikayeyle ilgili bir beklentiye girmediğiniz ve iyi çekilmiş bir dünyanın içinde kaybolmayı amaçladığınız takdirde filmden keyif alabilir, zevkli bir 3D film izleme deneyimi yaşayabilirsiniz. Avatar 2 de ilki gibi iyi bir seyir zevki için sinemada, olabildiğince büyük bir perdede izlenmesi gereken bir film.

Filmin sonunda Jake, savaşmaktan kaçmamaya ve su kabilesiyle birlikte kalmaya karar veriyor. Bakalım 2024’te vizyona girmesi planlanan 3. film hikayeyi ne tarafa çekecek ve Avatar’a gösterilen ilgi kaldığı yerden devam edecek mi?