İşlevsellik ve Sadelikten Beslenen Mimar: Le Corbusier

Romalılar'ın bulduğu ve üst üste koyarak sağlam yapılı binalar oluşturduğu puzolan betonuna dayanıyor modern mimari. Teknolojinin kısıtlılığı nedeniyle Roma’da yapılan inşalar elbette ki dönemine göre muazzam olmasının yanı sıra sınırlı da. Bugünkü sınırsız mimarilerin temelini oluşturan betonarme yapının modernize edilmesi ve teknolojiyle birlikte şekillenmesiyle yüksek katlı ve oldukça dayanıklı yapılar doğuyor. Çimentonun üretilmesi, beton ve çeliğin bir araya gelmesiyle oluşan betonarme yapı 1800’lü yıllardan itibaren çeşitli şekillerde denenmeye başlanıyor. Nihai haline gelmeden önce bir bahçıvan olan Joseph Monier beton ve demir çubuklarla saksılar üretip patentini alıyor. Ardından evi yangında büyük hasar görmüş olan William Ward ailesini yangından korumak amacıyla Amerika’da betonarme bir ev inşa ediyor.

Bant şeklindeki şerit pencerelerle tüm evi donatarak evin %40 daha fazla güneş ışığı almasını arzulasa da teknik olarak bunun kanıtlanmadığı söyleniyor. Betonun bembeyaz boyanması aydınlık ve ferah hissi verirken ışığı da daha çok alıyor duygusu yaratmasına neden oluyor. Açık plan ise duvarların yalnızca taşıyıcı özelliği değil estetik fonksiyonunun da kullanılması gerektiğini gösteren bir ilke. Ortak alanların ve özel alanların serbest şekilde plana dahil edilmesi kişinin yaşam konforunu arttıran ve yapıyı daha özel kılan bir şey Le Corbusier’e göre.

Çatı terası fonksiyonu ise evin çatısında da bir yaşam alanı derlemekten yola çıkılarak oluşturulan bir yenilik. Çatının koruyucu özelliğini bu noktada dönüştürerek kullanışlı bir alan yaratmayı amaçlıyor. Böylece balkon gibi dar bir alandansa çatı terası daha işlevli hale geliyor. Son olarak da serbest cephe ilkesi ile de cepheyi taşıyıcı kolonlarla ayırarak farklı bir tasarım elde etmeyi amaçlıyor. Dışarıdan kullanılan açık merdivenler ve rampalarla bu ilkeyi destekliyor mimar.