Dört Düşünceyle Öz Sevgi Meditasyonu

28 Ara 2021

Kendimizi dinlemek, anlamak ve sevmek… Her gün üzerinde aktif olarak çalıştığımız, çalışmamız gereken bir konu. Meditasyon yapıyorsanız veya sadece kendinizle temasta kalmak için bir hatırlatıcıya ihtiyacınız varsa, birkaç günlük bir düşünce akışını günlük rutininize eklemeye ne dersiniz? Özsevgiyi ve farkındalığı artırmak için okumaya devam edin.

Mina Maraşlıgil

1.5 Bardak

Pexels

Yeni bir haftaya hafif bir şekilde başlıyorum, geçen hafta başardığım veya başaramadığım her şey için kendimi affediyor ve kabul ediyorum.
 
Geçen hafta istediğimiz gibi geçmemiş olabilir, hedeflerimizin tamamını yerine getirememiş veya en iyi hâlimizi ortaya koyamamış olabiliriz. Bugün omuzlarımızda yük olmadan, kendimizi geçen haftanın düşünsel ağırlıklarına hapsetmeden yeni haftaya başlıyoruz. Bugün belki haftanın ilk günü değil, olması şart da değil; biz ne zaman izin verirsek o zaman yeni gözlerle bakıyoruz haftaya. Geçmiş zamanın bugünü sis bulutlarıyla kaplamasına izin vermiyoruz. Yönetebileceklerimiz çerçevesinde, yüklerimizi kenara koyuyor ve hafifliyoruz. Kabul edelim, affedelim ve hafifleyerek yeni bir başlangıç yapalım.

Pexels

Bazen hiçbir şey yapmamak, bir şey yapmaktır ve bu ihtiyacım olan tek şeydir; kendi değerimi kaydadeğer bir şeyler yapıp yapmamama göre belirlemiyorum.
 
Her günü “verimli” geçirmek zorunda olduğumuza bizi inandıran kişilerden, kaynaklardan veya inançlardan vazgeçmek belki tek günlük bir iş değil ama bugün bir adım atalım. Durmanın, âdeta “şarj” olmanın ve dinlenmenin bazen yapabileceğimiz en verimli şey olduğunu, önemli sorumluluklarımızı ayrı tutarak, fark edelim bugün. Belki uyumak, evde yavaş bir gün geçirmek, müzik dinlerken düşüncelere dalmak… Aklımıza ne geliyorsa onu yapalım. Her günü kaydadeğer yaşantılarla doldurmak cazip bir fikir olabilir ancak kulağa bir ütopya gibi geliyor bu. Biz insanız, gerçeğiz ve dünyamız bir ütopya olmaktan çok uzak. Bu anlamda “bugün hiçbir şey yapmadım” dediğimiz günlere biraz daha fazla kredi verelim; sandığımızdan daha fazla şey yapıyoruz.

Pexels

Aldığım kadar veriyorum; kendimi başkalarına iyilik yaparken ve kendimden bir şeyler katarken seviyorum.
 
En son ne zaman karşılık beklemeden bir iyilik yaptık? Düşünelim. Bu bir hediye miydi, iş konusunda yardım mıydı yoksa sadece güzel bir söz müydü? Denge içinde kendimizden bir şey vermenin, aslında kendimize bir katkı olduğunu fark edebiliyor muyuz? Hayat paylaştıkça anlamlı. En yakınımızdakilere veya hiç tanımadıklarımıza bir iyilik yapalım bugün, hayata bir hoşluk ve değer katalım. Çok meşgulüz hepimiz, belki kendimize bile zar zor vakit ayırdığımızı düşünüyoruz ama hayatı anlamlı kılan paylaşımları biraz ihmal ettiysek bugün “o gün” olsun. Bir söz, bir iltifat, sürpriz bir kahve veya hiç tanımadığımız birine, belki bir canlıya yapacağımız bir yardım… Limit, hayal gücümüz.

Pexels

Ben yeterliyim ve elimden geleni yapıyorum; henüz zamanı gelmeyen şeyler için telaş etmiyorum, hiç gelmeyecek olanları bırakıyorum.
 
Hayatta ne için sabır göstermemiz gerektiğiyle ne için göstermememiz gerektiği arasındaki çizginin çok belirgin olduğu, bazen de çok ince, neredeyse görünmez olduğu konular var. Sabır, sadece bazı zamanlarda erdemdir; geri kalan zamanda bizi zincirleyen şeyin ta kendisi olabilir. Emek vererek ve elimizden geleni yaparak üzerimize düşeni yerine getirdiğimiz meseleleri düşünelim bugün. Sonuç verenleri, vermeyenleri, vermesini beklediğimizi ya da vazgeçmek üzere olduklarımızı düşünelim. Vazgeçmenin bizi özgürleştireceği konularla sabırlı olup daha fazla emek vermemiz gereken projelerimizi veya hayallerimizi değerlendirelim. Beklediğimiz “o terfi” veya “o proje” gerçekleşmemiş olabilir. Bir konuda beklediğimiz reaksiyonu alamamış da olabiliriz. Hislerimizle temasta olalım ve gözlem yapalım. Bizim için neyin doğru olduğunu belirlerken veya vazgeçerken kalbimiz bize neler söylüyor?